Musze..i chce..

Hmm..chyba wreszcie nadeszla pora nabrac odwagi i zaczac wkoncu szczerze i otwarcie pisac o wszystkim!To jest moj pamietnik..i nikt nie ma prawa..miec do mnie pretensji o to co tu napisalam!Na poczatku chcialam bardzo podziekowac..jednej z najcudowniejszych blogowiczek a mianowicie Lifesucks- kochana to wlasnie Ty przekonalas mnie do tego by powrocic i pisac o tym co mnie boli..ale i cieszy..to Ty dodalas mi odwagi!DZIEKUJE....:*

Nom wiec moze zaczne od osoby..ktora do pewnego czasu byla calym moim zyciem- a mianowicie o Tomku!Ciezko mi pisac cokolwiek o nim bo wiem ze zna adres bloga.. czuje sie skrepowana...ale trudno..przezwycieze swoje wahania i bede pisala najprawdziwsza prawde!Otoz to juz koniec..wszystkiego i niczego...nasz kontakt urwal sie praktycznie zupelnie...zostaly jeszcze tylko sms-y..pisane dla podtrzymania milej atmosfery..nie sa one juz takie jak kiedys..ale chyba nie cierpie z tego powodu tak bardzo jak myslalam...jest mi zal..bo dla mnie byl to mezczyzna idealny..ale chyba zdalam sobie sprawe ze mimo wszystko ja nie moge z nim byc...i on tak naprawde nie chce tego zwiazku!Byloby mi ciezej gdybym w tym momencie zostala bez zadnego wsparaci...ramienia do wyplakania..ale dzieki Bogu..mam osobe..przy ktorej zapominam o wszystkim i ciesze sie z tego co jest!Dzieki Darkowi..znow staje sie szczesliwa i zakochana!Czasem boje sie ze znow robie sobie zludna nadzieje..ale takie jest zycie..co ma byc to bedzie!Dzis poraz pierwszy odwiedzil mnie w domu...nawet babcia go polubila...trzymajcie kciuki zeby wszystko ulozylo sie szczesliwie.Musze isc pozmywac...obiecuje ze w nastepnej notce opisze wszystko bardziej szczegolowo..ale i tak jestem z siebie dumna!